Conclusie: Het bewijs voor het gebruik van littekenmassage is zwak, de gebruikte regimes zijn gevarieerd en de gemeten resultaten zijn noch gestandaardiseerd noch betrouwbaar objectief, hoewel de doeltreffendheid ervan groter lijkt te zijn bij postoperatieve littekens dan bij traumatische of postverbrandende littekens. Hoewel littekenmassage anekdotisch effectief is, zijn er schaarse wetenschappelijke gegevens in de literatuur om dit te ondersteunen.

Conclusie: Siliconenverbanden die op een postoperatief litteken werden aangebracht, hadden invloed op de flexibiliteit, kleur en grootte. De behaalde resultaten zijn bevredigend en de toegepaste methode is effectief en veelbelovend. De methoden die worden gebruikt om het litteken, dat vaak wordt aanbevolen maar niet helemaal objectief is, roept enige bedenkingen en twijfels op bij de auteurs.

Conclusie: Deze studie ondersteunt het gebruik van micronaaldbehandeling voor verschillende gezichts- en niet-gezichtslittekens op een breed scala van huidfototypes met een minimaal risico op bijwerkingen. Verdere studies zullen helpen om gestandaardiseerde protocollen vast te stellen om de behandelresultaten voor verschillende soorten littekens te optimaliseren

Conclusie: Dit onderzoek toont aan dat ontbrekende littekenbehandeling na slechte wondgenezing met gecompliceerde littekenvorming in verband gebracht kan worden met fysieke en psychosociale gevolgen bij de patiënt. Plastisch chirurgen spelen een essentiële rol bij het minimaliseren van littekenvorming na een operatie en bij het corrigeren van overmatig littekenweefsel als ze eenmaal uitgerijpt zijn. Keuzes omtrent de toepassing van littekenbehandeling moeten worden gemaakt aan de hand van evidence based onderzoek en klinische redenatie op de situatie van de individuele patiënt. Preventieve maatregelen hebben een hoge prioriteit en moeten vóór, tijdens en onmiddellijk na het sluiten van de wond worden toegepast. De behandeling van hypertrofische littekens, ingetrokken/verklevende littekens en keloïden is over het algemeen gebaseerd op het verminderen van de spanning op het litteken, het verwijderen van het overtollig littekenweefsel door reconstructieve chirurgische technieken en/of het injecteren van stoffen die het collageen afbreken. Siliconenverbanden en -gels worden in de categorie niet-invasieve therapieën als de ‘gouden standaard’ gezien zowel ter preventie als de behandeling van hypertrofische littekens en keloïden. Het combineren van de niet-invasieve en invasieve methodes kan gedaan worden om de patiënten het meest optimale behandelresultaat te bieden.

Conclusie: